متحدان ضعیف ترامپ | بزرگترین مشکل اوکراین نخبگان اروپایی هستند نه ترامپ | پوتین تهدید جدی برای اروپاست

به گزارش اقتصادنیوز، استراتژی امنیت ملی امریکا این ماه شوک بزرگی به ساختار سنتی امنیتی غرب وارد کرد. این سند با ترسیم اروپا به‌عنوان قاره‌ای رو به افول، نخبگان اروپایی را از منظر فرهنگی و سیاسی مورد انتقاد قرار داد. چنین زبانی کاملا نامناسب و بود.

پایگاه خبری هیل در گزارشی نوشته است: آنچه این سند باید می‌گفت این بود که اروپایی‌ها متحدان بسیار ضعیفی هستند. آنها در حالی که با تهدیدی وجودی از جانب روسیه و ولادیمیر پوتین روبه‌رو شده‌اند، نتوانستند متحد شوند و با وجود سخنان شجاعانه، در عمل ترسو و بی‌رمق بوده و عملا از ایالات متحده می‌خواهند که تمام بار را به دوش بکشد.

اروپا همیشه به دست آمریکایی‌ها نجات پیدا کرد

این گزارش مدعی شده: استراتژی امنیت ملی باید اضافه می‌کرد که آمریکا هشت بار از سال ۱۹۱۷ اروپا را از بحران نجات داده است: جنگ جهانی اول، کمک‌رسانی به قحطی پس از جنگ، جنگ جهانی دوم، طرح مارشال، جنگ سرد، جنگ‌ها و نسل‌کشی در یوگسلاوی، بحران یورو در ۲۰۱۱ و اکنون جنگ روسیه و اوکراین. در هر مورد، نخبگان اروپایی کاملا ناتوان و عاجز از اداره امور خود بودند. مداخله آمریکا میلیون‌ها نفر را نجات داد و از فروپاشی اقتصادی جلوگیری کرد.

خبر مرتبط

فصل گمشده در سند استراتژیک جدید؛ چرا ترامپ از رقابت ابرقدرت‌ها کنار کشید؟ | سکوت درباره برنامه هسته‌ای ایران

اقتصادنیوز: رئیس‌جمهور آمریکا در حال رویگردانی از رقابت دیرینه بین ابرقدرت‌های اقتصادی و هسته‌ای است.

با وجود سه سال مماشات بیش از حد دولت بایدن و هشدارهای روشن دولت ترامپ مبنی بر اینکه «سواری مجانی تمام شده»، اروپایی‌ها هنوز حاضر نیستند مسئولیت امنیت جمعی خود را به عهده بگیرند. آنان همچنین می‌توانستند برای راضی نگه داشتن رئیس‌جمهور ترامپ، با اولویت‌های امنیتی آمریکا بیشتر هماهنگ شوند؛ از جمله اتخاذ مواضع تهاجمی‌تر علیه چین و تروریست‌های ضدغربی در خاورمیانه. اما رهبران اروپا از پذیرش واقعیت ژئوپولیتیک جدید سر باز زده‌اند و همچنان تلوتلوخوران پیش می‌روند و امید دارند روسیه خودش عقب‌نشینی کند، با اینکه هیچ نشانه‌ای از چنین امری وجود ندارد.

اما بدترین خبر برای اروپا این است که افکار عمومی آمریکا واقعا اهمیتی به مشکلات اروپا نمی‌دهد. هیچ پایگاه اجتماعی در آمریکا برای حمایت از یک مجموعه ضعیف از متحدان وجود ندارد. متاسفانه اروپایی‌ها و بسیاری در رسانه‌ها و محافل سیاسی آمریکا نمی‌توانند این موضوع را درک کنند.

مثلاً کارل روو در یک یادداشت در وال‌استریت ژورنال علیه نئوانزواگرایی موضع گرفت و به نظرسنجی مؤسسهٔ رونالد ریگان اشاره کرد که نشان می‌دهد آمریکایی‌ها عمدتا از یک ایالات متحده فعال که در امور بین‌المللی نقش رهبری را برعهده دارد، حمایت می‌کنند. آمریکایی‌ها صلح‌طلب نیستند و به‌شدت از ارتش قدرتمند پشتیبانی می‌کنند.

اما این فقط بخشی از ماجراست. گرچه آمریکایی‌ها با خروج از ناتو ۵۹ درصد مخالف‌اند، این رقم بسیار پایین‌تر از ۸۵ درصدی است که از ارتش قوی حمایت می‌کنند. علاوه بر این، فقط ۴۰ درصد می‌گویند جنگ روسیه و اوکراین بسیار اهمیت دارد، در حالی که این رقم برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای ۶۱ درصد است.

سیاست خارجی برای عموم مردم دیگر اهمیت چندانی ندارد

بدتر اینکه، تقریبا در هر نظرسنجی معتبر ملی، نتایج مشابه‌اند. نمونهٔ رایج آن نظرسنجی دوره‌ای YouGov–Economist است که تنها یک درصد از شرکت‌کنندگان سیاست خارجی را مسئله‌ای مهم می‌دانند. این رقم سال‌ها ثابت مانده است. حتی امنیت ملی هم وضعیت بهتری ندارد و فقط شش درصد آن را مهم‌ترین مسئله می‌دانند؛ و این بسیار عقب‌تر از تورم و مراقبت درمانی است.

به‌طور خلاصه، هیچ فشار سیاسی قابل توجهی بر ترامپ وجود ندارد که برای نیازهای اروپا کوتاه بیاید. هرچند آمریکایی‌ها از اوکراین حمایت می‌کنند و از پوتین متنفرند، اما این مسائل در اولویت‌هایشان بسیار پایین قرار دارد. چالش اصلی ترامپ تورم است. اگر مسئله امنیتی مهمی بخواهد به اولویت‌ها وارد شود، آن چین خواهد بود، زیرا چین تهدیدی اقتصادی و امنیتی محسوب می‌شود.

با وجود این واقعیت‌ها، اروپا همچنان از عمل کردن طفره می‌رود و در مورد اوکراین دودل باقی مانده است. برخی از کشورهای بزرگ ناتو مانند اسپانیا به‌جای افزایش واقعی بودجه دفاعی، به ترفندهای مالی متوسل شده‌اند. آلمان هم اجازه نمی‌دهد اوکراین از موشک‌های تائوروس در خاک روسیه استفاده کند، در حالی که ترامپ همین کار را با تسلیحات آمریکایی مجاز دانسته است.

اتحادیه اروپا حاضر نیست تاوان حمایت از اوکراین را بدهد

از همه بدتر، اتحادیه اروپا حاضر نیست دارایی‌های یخ‌زده روسیه را مصادره کند، چون بلژیک که کشوری کوچک به حساب می‌آید، مانع آن شده است. بلژیکی‌ها و سایر نخبگان اروپایی نگران مسئولیت حقوقی هستند در حالی که روس‌ها همچنان غیرنظامیان اوکراینی را هدف قرار می‌دهند، در کشورهای عضو اتحادیه جاسوسی می‌کنند و تحریم‌های اروپا را به سخره می‌گیرند.

همهٔ اینها تقصیر ترامپ است؟

ترامپ بدون شک اشتباهاتی داشته است. او برای رسیدن به توافق عجله دارد و مدام امتیاز می‌دهد، که تنها منجر به امتیازات بیشتر می‌شود. او به‌جای تلاش برای راضی کردن پوتین، باید سطح خطر را بالا ببرد. البته که دولت ترامپ همکاری اطلاعاتی با اوکراین را افزایش داده و این امر به اوکراین امکان داده حملات استراتژیک تهاجمی علیه زیرساخت انرژی روسیه انجام دهد.

در حالی که چپ‌گرایان پیشرو همچنان ادعا می‌کنند ترامپ مهره روسیه است، این‌طور به نظر می‌رسد که ترامپ به‌طور غریزی می‌خواهد از برنده‌ها در هر موقعیت سیاسی حمایت کند. و تداوم سردرگمی راهبردی و ضعف اروپا تنها این تصور را تقویت می‌کند که اوکراین نمی‌تواند در یک جنگ طولانی بر روسیه پیروز شود.

واقعیت این است که نخبگان اروپایی در تمام مسائل ژئوپولیتیک مهم ده سال گذشته اشتباه کرده‌اند. آنها اشتباه کردند که فکر می‌کردند تجارت و مماشات، روسیه را به شریک صلح‌طلب تبدیل می‌کند. آنها درباره چین به‌عنوان شریک منصفانه تجاری و امنیتی اشتباه کردند. و مهم‌تر از همه، اشتباه کردند که فکر می‌کردند تحریم‌های اقتصادی و موضع‌گیری اخلاقی جلوی اقدامات روسیه را می‌گیرد.

در حالی که استراتژی امنیت ملی جدید ترامپی ممکن است در بخش‌های فرهنگی خود به حوزه‌های نامناسب وارد شده باشد، اما در ترک کردن اروپا کاملا محق است.